یا حسین ...

به یاد خودم افتادم و خودم و خودم . به یاد خودم که نشسته بودم و دردهایم را به چشم می کشیدم که چقدر بزرگ اند . آری ، کوچک شده ام . کوچکتر از همیشه . آنقدر کوچک که حتی به ناگاه خود را میان تمام این خطوط نا خوانا گم کردم . میان این تصاویر مخدوش و این دنیای تاریکی . حتی نمی دانم که چه باید کنم . چه زمان باید بگریم و چه زمان باید سر به آسمان بکوبم . نمی دانم چه زمان باید فریاد بر آورم و چه زمان باید از سکوت بمیرم .

این بار اما ما همه از یاد بردیم هر آنچه که بودیم را . آرمانها آنقدر دست به دست شدند تا دست فراموشی به یک باره آنها را از میان ما ربود . این فاصله ها آنقدر زیاد شده اند که دیگر امروز هیچ صدایی دیگر از آن سوی دیار ارزشها گوش خراش نیست . میان ما و میانمار فقط یک حرف فاصله است و حال این حرف آنقدر طولانی می نماید که دیگر همه ی صداها دلنشین شده اند و چقدر منظره ها زیباست . چقدر همه چیز آرام است و چقدر هیچ مشکلی نیست . چقدر و چقدر و چقدر آسمان آبی ست . کسی نیست که قرمزی آسمان را ببیند . کسی فریاد باد را دیگر نمی شنود . کسی نیست که به گوشه ای بخزد و صورت بخراشدو باز به جهاد برخیزد و فریاد بر آورد ، دیگر همه آرام اند و همه خواب و همه سیر .

آری ، هیچ کس به فکر تو نیست .

دیگر کسی به فکر تو نیست کودکی که ضجه می زدی و از دیدن صحنه ی زنده زنده سوختن مادرت چنگ به صورت می انداختی . کسی دیگر به یادت نیست مادر کودکان کوچک میانمار که در مقابل دیدگان خانواده ات و همسایگانت بی دفاع ضربه خوردی و جان دادی . کسی دیگر به فکر محمد نیست که مبهوت مانده بود از میان جنازه های کباب شده سر به سینه ی سیاه کدام یک بگذارد تا بوسه ای به روی پدر روانه کند .

از من آرزو می بارد .کاش همه چیز دروغ بود . کاش خبرها صحت نداشت . کاش مسئولی می آمد و همه چیز را تکذیب می کرد . کاش کسی نمی توانست از میانمار آمار بدهد . کاش پنجاه هزار راست نبود . کاش قصه ی سوزاندن حقیقت نداشت . کاش چشمانم هم چون بی بی سی تصاویر را صحنه سازی کرده باشند و واقعیت را نشان ندهند .

و نباید از یاد برد که جان دادگان میانمار همه یک گناه مشترک دارند که اتفاقا خیلی بزرگ است و به خاطر ارتکاب همین گناه مستحق این عذاب ها شده اند . این گناه نابخشودنی همگی آنهاست که مسلمان اند و چشم به مسلمانانی چون من بسته اند .

کافی بود دل به غرب داده بودند ، دل به آن شبکه ی اختاپوسی رسانه ای ، دل به صهیون و یهود ، دل به هیکل سر تا پا دروغ و کثیف دنیای دموکراسی ، نه دل به چون منی که باز به یاد دردهای حقیر و ناچیزم تمامی آرمانهایم را به دامن فراموشی سپرده ام .

به راستی که میان ما و میانمار ، میان ما و آن ارزشها فرسنگ ها فاصله است .

دوستان لینک زیر درواقع فیلمی از گوشه ی جنایات وحشتناک در میانمار است، دیدنش برای کسانی که ناراحتی قلبی دارند به هیچ وجه توصیه نمیشود، یک کلام اگه دلشو نداری نگاه نکن ...

کربلاییه برا خودش ...

یا حسین ...

لینک :

کلیپ کشتار وحشیانه مسلمانان و سوزاندن آنها در میانمار + دانلود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: